Сяджу на галёрцы за партаю хісткай
І крэмзаю рыфмы рукой непахіснай.
Выкладчык за катэдрай весела brzenczyc’,
А я пазяхаю, а мне недарэчна.
Бо сіняя птушка, мая каляжанка,
У вокны лекцыйнай пастукала зранку,
І кліча, і вабіць:”Давай жа, сяброўка,
Замест нуднай пары кавярнічаць зноўку,
Давай праляцім па праспектах і скверах,
Дзе крамаў, вяселля, сустрэч да халеры;
Давай дакранемся крылом набярэжнай
І “Тры чарапахі” уголас урэжам!”
…Ды толькі заклеены вокны на зіму,
І мне не прарвацца праз тоўстыя шыбы.
|
|
